Büyük bir heyecanla geldik. 5 Kasım'dı. Salı günüydü. Canlı vericin olunca herşey daha planlı oluyordu. Benim vericimde annemdi. Diyalize başladığım andan itibaren ben böbreğimi sana verecem diyordu. Daha önce yapılan doku tiplemesi testlerine göre annem ön plana çıkmıştı. Birlikte yapıldı. Doku tiplemesi yapıldı herşey bitti bir kaç gün içinde nakil oluruz diye düşünüyordum ama öyle olmadığını gün geçtikçe anladım.Bizim için nakile hazırlık aşaması tam 16 gün sürdü. kan testleri , ultrasonlar, idrar testleri, röntgenler vs. Son olarak tereddüt hasıl olunca anneme renal biyopsi yapıldı. Artık biyopsi sonucu beklenecek ve bu doğrultuda karar verilecekti. Salı günü yapılan biyopsi sonucunu doktorun kongreye gitmesi sonucu pazartesi günü öğrenebildik. Biyopsi sonucu ve konsey kararı ile Perşembe günü yani 21 Kasım da nakil planlaması yapıldı. Salı günü hazırlık aşamasında kaldığımız bölüm 51 e veda ettik ve bölüm 75 e taşındık. Bölüm 75 Üroloji bölümüydü. Nakilden sonra tedavi ve gözlem burada devam ediyordu. Aynı gün akşamına doğru nakli gerçekleştirecek olan Prof. Dr. Fazıl Tuncay Aki hocanın yanına gittik. Ameliyata dair açıklamalarda bulundu. Kafamızdaki soruları sorduk gayet sempatik ve kibar bir dille cevap verdi. O ana kadar bir takım tereddütler içinde olmama rağmen Tuncay Hoca ile görüştükten sonra tamamen rahatlamış ve kendimi, benim için yeniden doğuş anlamına gelen ameliyata tamamen hazır halde görmüştüm. Çarşamba günü ise yasal prosedürü tamamlamış ve artık ameliyat saatini beklemeye başlamıştık. Gece 10 gibi getirilen solüsyon ile duş aldık. Bu hijyen için gerekli olan bişeydi. Sabah 7:30 da planlanan ameliyat 10:30 a ertelenmişti. Bu kadar bekledikten sonra bir iki saatin lafı olmazdı. Herşey çok güzeldi bizim açımızdan. Gerek bölüm 51 de doktor asistan ve hemşirelerin alakası, gerek bölüm 75 de ki doktor hemşirelerin alakası. Özellikle hastalar açısından, karşısında güler yüzlü doktor veya hemşire olması inanılmaz moral oluyor. Bunu bizzat yaşadım.Saat gelmiş, görevlinin bizi ameliyathaneye götürmesini bekliyorduk
Sedyeler ve ameliyat önlükleri gelmişti. Giyindikten sonra ameliyathaneye götürüldük. Ameliyathane kapısında bekliyordu yakınlarımız. Boneleride taktık ve ameliyathane önünde bizi ameliyata almaları için beklemeye koyulduk. Bu bekleyiş benim için sanki uzun sürmüştü. Bir saate yakın bir zaman beklemiştim sanki. Annemi önce aldılar ameliyathaneye. Yarım saat geçmeden beni de aldılar. Ben içeriye girdiğimde annem de hemen yan odada ve çoktan uyutulmuştu. Bir takım hazırlıklardan sonra en son sol elime kelebek takıldı ve verdiler anesteziyi. En son hatırladığım anesteziyi yapan (muhtemelen doktor) hanımefendi hayırlı olsun şimdiden dedi ve rahat nefes alabilmem için oksijen maskesi taktılar. Sonrası benim için tam bir muamma. Yarı baygın yarı uyanık halde annemi sordum. Annem odaya götürülmüştü. Başımda Tuncay Hocam bekliyordu. Biyopsi yapılan böbrek takılmış ve kanama olma olasılığı vardı. Dreni takip ediyordu sık sık. Bu sırada asistanın biri sağ kolumdan kan almaya çalıştığını farkettim. Tam uyanık halde olmamama rağmen bağırdım ordan değil ordan değil diye. Fistülüm sağ kolumdaydı çünkü. Tuncay hocama bişeyler söyledi ama bilincim tam açık olmadığından ne dediğini hatırlamıyorum. Kendime geldikten sonra beni de bölüm 75 teki odama annemin yanına götürdüler.
